Anadolu’nun bağrında açılmış bir kızıl gonca güldür. Darağacında; ezilenin, dışlananın, sömürülenin, ötekinin haykırışıdır. Kardeşliğin yok sayıldığı çağda umudun, direnişin adıdır. Halkıyla öyle içi içe geçmiş ki kişiliği, özü, sözü nerede kendisinin, nerede halkın olduğunu kestiremezsiniz. Halk, alınan cananını, Pir’ini kendi nefesinde diriltmiş, sözüne sözler, diline diller, sazına sazlar katmış, onu küllerinden yeniden yaratmıştır. Dirisinden daha güçlü, daha etkili bir varlık kazandırmış, sönmüş bir canı bin canla yeniden tutuşturmuştur.